from Matchsticks

Murathan Mungan

Artwork by Elizabeth Gabrielle Lee

Sır kâtibi

Sır yoktur, dedi.

Sır ertelenmiş bilgidir yalnızca. Tanrı’nın bildiğini herkes bilir; sadece bilmek istemez. Erteler, geciktirir, oyalar, kendinden saklar; görmezden anlamazdan gelmek ister. En korktuğu şey ölümdür insanın, değil mi? Oysa insanlar aslında ölümden sonra ne olduğunu çok iyi bilirler. Yani hiçbir şey olmayacağını. Yalnızca ölünmüş olur. Hiçlik. O kadar. İnsanlara ağır gelen gerçeklerdir, sırlar değil. Bu yüzden gerçekleri sırlaştırırlar. Katlanabilmek için. Varolmaya, yaşamaya katlanabilmek için. Sırlarla, gerçeklerle olduğu gibi baş edilmesi gerekmez. Sırlar yorgunluk vermez insana.

Kimsin sen? dedim.

Bu öyküye nasıl sızdın?

Birilerinin içeri sızması için aralık bırakılmış kapılar değil midir öyküler, dedi. İçine ses olarak üflenen, sayfana harf olarak düşen sır’dan bir parçayım belki de...Al beni bir başkasına ver. Unutma, sır başkalarına vermek içindir.



Click here to read Murathan Mungan’s poetry from the Fall 2012 issue.