ex Saturarum Menippearum fragmentis

Marcus Terentius Varro

ex satura quae Eumenides inscripta est

cum in eo essem occupatus atque in scola curarer, ut scribit Scantius, horno per Dionysia

 


et ceteri scolastici saturis auribus scolica dape atque ebriis sophistice aperantologia [consurgia] consurgimus, ieiunis oculis

 


iens domum praeter matris deum aedem exaudio cymbalorum sonitum

 


cum illoc venio, video gallorum frequentiam in templo qui, dum e scena coronam adlatam inponeret aedilis signo deae, eam gallantes vario recinebant studio

 


Phrygios per ossa cornus liquida canit anima

 


tibi tympanon inanis sonitus matris deum
tonimus [         ] tibi nos, tibi nunc semiviri
teretem comam volantem iactant tibi galli

 


nam quae venustas hic adest gallantibus!
quae casta vestis! aetas quae adulescentium!
quae teneris species!

 


propter eam porticum situm erat dolium

 


ego autem qui essem plenus vini et Veneris

 


partim venusta muliebri ornati stola

 


stolam calceosque muliebris propter positos capio

 


ego medicina Serapis utor, cottidie praecantor. intellego recte scriptum esse Delphis: θεῷ ἕπου

 


                                    ut Naiades undicolae


*


sed nos simul atque in summam speculam venimus
videmus populum Furiis instinctum tribus
diversum ferri, exterritum formidine

 


quod ea die mea erat praebitio, in ianuam “cave canem” inscribi iubeo

 


                                    tertia Poenarum
Infamia stans nixa in vulgi
pectore flutanti intonsa coma,
sordida vestitu, ore severo

 


                        propter percrepis
            vocibus vellens aures vulgi

 


ubi vident se cantando ex ara excantare non posse, deripere incipiunt

 


item tragici prodeunt cum capite gibbero, cum antiqua lege ad frontem superficies accedebat

 


aurorat ostrinum hic indutus supparum,
coronam ex auro et gemmis fulgentem gerit,
luce locum afficiens.


*


Empedocles natos homines ex terra ait ut blitum

 


quin mihi caperratam tuam frontem, Strobile, omittis


*


vix vulgus confluit non furiarum, sed puerorum atque ancillarum, qui omnes, me bilem atram agitare clamitantis, opinionem mihi insaniae meae confirmant

 


contra cum psalte Pisia et cum Flora lurcare ac strepis

 


ubi dicatur primus Zenon novam haeresim novo paxillo suspendisse

 


et ecce de inproviso ad nos accedit cana Veritas,
Attices philosophiae alumna

 


quid dubitatis utrum nunc sitis cercopitheci
an colubrae an volvae [an] de Albuci subus Athenis?

 


in somnis venit, iubet me cepam esse et sisymbrium

 


Aiax tum credit ferro se caedere Ulixem,
cum bacchans silvam caedit porcosque trucidat

 


                                    denique qui sit avarus
sanus? cui si stet terrai traditus orbis,
furando tamen, a morbo stimulatus eodem,
ex sese ipse aliquid quaerat cogatque peculi

 


probitatem ac pudorem gallum coepit mihi †videri

 


                                    simul ac languido
corpori solis calidior visa est aura

 


neque furentem eculeum Damacrianum insanus equiso ex †hibebis† morbi fluctibus educet umquam

 


nam ut arquatis et lutea quae non sunt et quae sunt lutea videntur, sic insanis sani et furiosi videntur esse insani

 


patella esurienti posita provocat Neapolitanas piscinas

 


tu non insanis, quod tibi vino corpus corrumpis mero

 


forenses decernunt ut Existimatio nomen meum in sanorum numerum referat