Από Z213: ΕΞΟΔΟΣ

Δημήτρης Λυάκος

                                                                                                 μεχρι εδω. Ζεστη να βλεπεις γυρω ξανα να μιλουν δε σε νοιαζει για τι μονο να τους ακους να μιλουν. Πετρελαιο. Σομπα. Μου ελειψε, ζεστη και να περιμενεις να πιεις. Το δικο μου, οχι ακομα. Μιλαει σε κοιταζει σα να εισαι μαζι τους. Το δικο μου. Οχι ακομα. Λεει για ενα ταξιδι, λιγες μερες αλλου, και πισω ξανα. Πετρελαιο, οταν καταπινεις το νιωθεις λιγο και στο λαιμο. Καταπινεις ξανα. Μιλαει, αλλαζει κομματι, μιλαει. Το ποτο, τωρα πινεις και τον ακους τον κοιταζεις μακρια, γκριζα, σγουρα. Κιτρινοςκοκκινος, κι απεξω το γκριζο λιγο γαλαζιο. Σε ανακουφιζει που πινεις, που καθεσαι εκει, ολοι μαζι, κι οι απεναντι, γυρω σου ολοι μαζι. Ζουν ακομη εδω. Εφτα, εννεα, εννεα κι εσυ. Κι αυτος που ερχεται με το γλυκο. Κερια, αυτη που τα σβηνει, γελουν, σου φερνει κι εσενα κομματι, οι ραγες καινουργιες απ’ τη βροχη, τωρα δεν εχει αλλο τραινο. Πινεις, σε ανακουφιζει. Αλλο ενα. Χαμογελαει σε αγγιζει στον ωμο φευγαλεα ενα ριγος, σε ρωταει αν κρυωνεις. Κοιταζεις το στομα της. Και ποτε φευγω. Πρωτα στην τουαλεττα. Μεινε για λιγο εκει. Μονος σου. Ποταμι σε ωρα ειρηνης. Σκοτεινες πεταλουδες σα τρυπες στον τοιχο, ποιον περιμενουν, ποιος θα κρυφτει παλι μεσα τους ωσπου να ’ρθει η αυγη ωσπου να πανε σπιτι να κοιμηθουν. Καπου να μην τις βλεπει κανεις, βαθια στη ρωγμη στον απεναντι τοιχο, που σιγα σιγα μεγαλωνει εδω απο πανω μας. Και οι κουρτινες περιμενουν σαν κρεπια. Εξω φυσαει. Α  λεξην   ε μα. Δε θα σταματησει η βροχη. Τον φωναξε να ’ρθει. Ενα κασονι μπυρες που ερχεται. Παρε ενα μπουκαλι και πιες τον κοσμο που σχηματιζεται μεσα του, παιρνει μορφη σιγα σιγα οσο πινεις, στο τελος ομως ειναι βαρυς, δεν μπορεις αλλο να τον κρατησεις σου πεφτει και θρυμματιζεται. Πιες, κι υστερα ολα παλι στη θεση τους εκτος απ’ αυτο, σαν ενα κομματι γλυκο περισσευει παραξενο δεν κολλαει πουθενα μενει στο χερι σου. Το δοκιμαζεις. Νυχτερι μ΄αυτο. Οι ραγες παραλληλες ριζες μακροστενοι κηποι των τρενων υγροι και τα  ξαρτια παραλληλα τρεχουν στον ουρανο τους. Μεσα σου κατι. Κατω απ’ την αναπνοη της μελαγχολιας κατι σα να. Μεσα μου. Μουσικη που σιγα σιγα. Σε σηκωνει. Ειχα ξεχασει πως. A beam of light will fill your head and you’ll remember what’s been said. Ανθρωποι, τραχηλοι ο ενας σκυμμενος πανω απ’ τον αλλο περιμενοντας τι. Τα ζωα με το μαχαιρι από πανω τους. Τhat look like you that look like me. Κι εκεινες οι στοες ερε βωδεις πως βγηκα. Ιχνηλασιες διχως ιχνη αυτων που με ψαχνουν αυτων που αναζητω. Αλλο ενα. Η ταση πεφτει για λιγο η οθονη χανει για λιγο, ασπρομαυρη, εγχρωμη ασπρομαυρη, κυμα στον απεναντι τοιχο. Θυελλης. Χωρις φωνη νο υ ανεχεις μουσικη που σκεπαζει. Πεφτουν για λιγο τα φωτα, μονο για λιγο, ενα κομματι σκεπαζει, πινεις, απ’ τα δοντια je creuserai la terre jusqu’ après ma mort pour couvrir ton corps d’ or et de lumière να σκεπασω το σωμα σου devenir l’ ombre de ton ombre l’ ombre de ton chien, η βροχη, πινεις, ξανα η βροχη. Στειλε ενα κορακι να δει μηπως κοπασε καπου. Πρελουδιο για αυτο που σε περιμενει, τα χειλη τους να σε ακολουθουν. Αν σταματουσε ξαφνικα η μουσικη θ’ ακουγομασταν. Χορωδια τραυλων. Αν με φιλουσε. Oπως ο, μηνες τον εβλεπα να λαξευει στην πετρα ενα προσωπο με το σφυρι. Η δικη του πετρα, το δικο της προσωπο. Χτυπωντας. Σα δεηση. Χτυπωντας στο προσωπο. Ξαναρχεται, κερασμενο αλλο ενα. Γαλαζιο λιγο πιο πολυ απ’ εξω, εμεινε εκει, ισως αφησει τα αυγα της σ’ αυτή τη ρωγμη. Το στηθος της χαιδευει τον ωμο μου, τσιγαρο, εχω ακομη. Σκεφτεσαι πως αν την φιλουσες το στομαχι σου σφιγγεται, η μουσικη που
                                      το στηθος σου σφιγγεται το στομα που ζηταει ακομη. That I could be in love with almost everyone I think that people are the greatest fun
and I will be

Ποτε το ακουσα τελευταια φορα. Γελωτοποιος. Just give me a chance to do my turn for you. Ξαπλωμενοι μαζι.         

Βut in the grey of the morning
My mind becomes confused                     
Between the dead and the sleeping
Πρωι, μονο με ο,τι εμεινε μεσα δικο σου.
Τωρα  πιεζει και πρεπει να βγει.
                        

                                    ουρ