จาก มือนั้นสีขาว

ศักดิ์สิริ มีสมสืบ

กล 

ขอทานตื่นแต่เช้าถือขันเปล่ามา
แถวสงฆ์งามส่งาออกบิณฑบาต
แม่ค้ากล่าวเท็จจนตลาดวาย
แว่วเสียงทางวัดร้องขายเครื่ องราง
สายสายมีเล่นกลที่ตลาดกลาง
ที่วัดเสียงแจ้วเอ่ยอ้างปฏิหาริ ย์
นักเล่นกลพิชิตงูเห่า
นักบุญเล่าพิชิตกิเลศตัณหา
งูเห่าถูกกำราบจนสิ้นฤทธิ์
กิเลศถูกพิชิตจนสิ้นร้อน
เดี๋ยวพังพอนจะกัดกับงูเห่า
ทางวัดเล่าก็บอกบุญเสียงเอื้ อยอ่อน
คนไปวัดก็มากมาย
คนดูกลก็มากมุง
เด็กน้อยตื่นแตกแหวกคนเข้าไปดู
เห็นพอดีเขาเอางูออกจากถุง
กลับบ้านแม่อวดได้อ้ายขิกมา
ลูกยาจ้อเล่าเรื่องงูเห่าน้ำ ลายฟุ้ง
เล่าเกินเห็นมากมายไปแล้งหนู
เพียงได้ดูเขาเอางูออกจากถุง





หลับ

ขึ้นรถโดยสาร
มันคลานโคลงเคลง
คำรามคร่ำเค่รง
ครวญครางครืนครืน
เหงื่อไคลคร่ำเครียด
โหย่งเหยียดตีนยืน
หลับหลับตื่นตื่น
ผงกฟื้นสลับซบ
ท้องแก่แย่เปรียบ
ท้องเรียบนั่งจอง
คนแก่เหลือบมอง
คนหนุ่มแกล้งเมิน
เสียงตะโกนเดินหน้า
เสียงด่าเดินหลัง
คนนั่งแกล้งฟุบ
คนยืนโยนย้าย . . .
คนจะลงป้ายหน้า
รถบ้าไม่ยอมจอด
อ้ายจ๊อดคุยจ้อ
อ้ายจ๋อคุยฟุ้ง
อ้ายจุ๋งคุยทับ
อ้ายจ๊อดอ้ายจุ๋ง
ถองพุงอ้ายจ๋อ
ฝนก็อึมครึม
ฟ้าครึ้มครืนครืน
อากาศอึนอึน
คนจะขึ้นป้ายหน้า
เหลืองเหลืองปลิวมา
พระนี่หว่า . . . เฮ้ยหลับ





หมานำเกวียน

ตะขลุกตะขลักสะบั กสะบอมกระมอมกระแมม
เมื่อไหร่หลังคาจะโผล่จะแพลม
หร็อมแหร็มรำไรสักหลังสองหลัง
เจียนจะถึงครึ่งของครึ่ งของทางหรือยัง
เกวียนกระแทกก้นแทบพัง
ลุงตอบว่ายังอีกหน่อยอีกร้ อยหมาเยี่ยว
หมาตามเกวียนตามทางที่เคยเทียว
แวะดมดมยิ้มยิ้มแล้วก็เยี่ยว
ตะกุยกลบแล้วกรูเกรียวไปข้างหน้ าเป็นหมานำ
ครูคนใหม่บ่นอะไรอยู่พร่ำพล่าม
มือพลางประคองรองเท้าคู่งาม
ด้วยความวิตกสงสารมันทั้งคู่
หมานำวัว วัวนำเกวียน เกวียนนำครู
นำครูไปนำคนที่คอยครูอยู่
เด็กน้อยคอยดูว่ารอยเท้าครู จะหรูยังไง
ถึงจะนานแต่หมู่บ้านก็อยู่ข้ างหน้า
หมานำเกวียนยังเริงร่า
แต่ครูส่ายหน้าทำท่าเหมือนจะร้ องไห้
ครูบ่นซ้ำซ้ำว่ากรรมของกู กรรมของกู
ลุงขับเกวียนใจเหี่ยวหดหู่
น้ำใจของครูสู้หมากูก็ยังไม่ได้
เดี๋ยวพ่อไล่ลงเสียที่หัวดงทั บทิม
ให้เดินสักสิบห้าหมายิ้มซะเป็ นไง


Click here to read the translator’s essay, “These Pants Aren’t Clean: Seeing the World in Saksiri Meesomsueb’s That Hand Is White.”